Μόλις βγήκε νέα μελέτη το απόσπασμα, φρέσκο φρέσκο
Επικαιροποίηση, Ιανουάριος 2022, με κάποιες πληροφορίες που δεν θα βρείτε σε κανένα άλλο βιβλίο.
Προσοχή: Στο κάτωθεν απόσπασμα αναφερόμαστε σε μια από τις κατηγορίες μονοκλωνικών αντισωμάτων κατά της φλεγμονής. Τα μονοκλωνικά αντισώματα κατά του ιού, θα τα εξετάσουμε σε άλλο κεφάλαιο
"Μονοκλωνικά αντισώματα 1
Σύγχυση επικρατεί και για τα μονοκλωνικά αντισώματα. Προκειμένου να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, θα πρέπει να μιλήσουμε για την παθογένεια του Covid.
Αυτή αφορά κυρίως δύο μηχανισμούς αν και όχι μόνο.
Ο πρώτος είναι η θρομβωτική φύση της πρωτεϊνης ακίδας του ιού και μπορεί να σχετίζεται και με την μακροχρόνιο Covid. Λόγω του ιού, μπορούν να σχηματιστούν μικροθρομβώσεις όπου αυτός βρίσκεται, ικανές να μπλοκάρουν αγγεία και να βλάψουν ιστούς και όργανα.
Πιο άμεσος, αιφνίδιος και μη διαχειρίσιμος είναι όμως το ARDS, το σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας που αποτελεί κι «υπογραφή» του κορονοϊού αν και μπορεί να προκαλείται και από άλλα αίτια.
Σε κάποιους ανθρώπους, ο ιός προκαλεί μια υπεραντίδραση που λέγεται καταιγίδα κυτοκινών. Οι κυτοκίνες (κυτταροκίνες) μια σειρά χημικών ουσιών του σώματος που καλούν «κύτταρα πολεμιστές» στο όργανο που έχει μολυνθεί από τον ιό, στην περίπτωση του Covid, πρωτίστως στους πνεύμονες. Το πεδίο της μάχης γεμίζει κυτταρικά πτώματα και αυτά με τη σειρά τους εκλύουν παράγοντες που βλάπτουν και περισσότερο υγιή κύτταρα, στοχοποιώντας τα κι αυτά για θανάτωση, καθώς ο οργανισμός διαθέτει μηχανισμούς για να τερματίζει «μη βέλτιστα» κύτταρα, την λεγόμενη απόπτωση. Σταδιακά, οι πνεύμονες γεμίζουν φλεγμονή, γίνονται δυσλειτουργικοί και ο ασθενής παθαίνει υποξία. Καθώς το οξυγόνο του πέφτει κι άλλα όργανά του υπόκεινται βλάβες, ακόμη και θανάσιμες.
Καθίσταται προφανές, πως αν σταματήσουμε την υπεραντίδραση του οργανισμού μας, την λεγόμενη καταιγίδα κυτοκινών έγκαιρα, μπορούμε να διακόψουμε την πορεία προς τη σοβαρή νόσο και τον θάνατο.
Η παλιά, ταπεινή μας δεξαμεθαζόνη ανακόπτει όπως ήδη έχουμε δει αυτή την πορεία, αλλά σώζει το 25% των ασθενών, κάτι το οποίο είναι θετικότατο αλλά φυσικά, όχι αρκετό.
Για αυτό το λόγο, χρησιμοποιήθηκαν στα πρωτόκολλα αναστολείς ιντερλευκίνης ή ουσίες που δεσμεύουν τους υποδοχείς της ιντερλευκίνης, η οποία παίζει σημαντικό ρόλο στην ανοσολογική απάντηση. Δεν επρόκειτο για καινούρια φάρμακα αλλά για αντιφλεγμονώδη μονοκλωνικά αντισώματα που είχαν αδειοδοτηθεί για άλλες καταστάσεις όπως καρκίνους και ρευματοειδείς αρθρίτιδες.
Το πρώτο που πήρε κατ’ επείγουσα εξουσιοδότηση από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων (EMA), ήταν ο αναστολέας Ιντερλευκίνης-6, τοσιλιζουμάμπη (tocilizumab. O όρος mab στο τέλος του γλωσσοδέτη, σημαίνει μονοκλωνικά αντισώματα, Μonoclonal AntiBodies). Πολύ αργότερα, τον Δεκέμβρη του 2021, πήρε κατ’ επείγουσα εξουσιοδότηση και το Anakinra, μονοκλωνικό αντίσωμα, αναστολέας της Ιντερλευκίνης 1α/β.
Το πρόβλημα με αυτά τα μονοκλωνικά, είναι το πότε και σε ποιους δίνονται, καθώς αν δοθούν πολύ νωρίς ή/και σε ανθρώπους που δεν θα αναπτύξουν καταιγίδα κυτοκινών, λόγω της ανοσοκατασταλτικής τους δράσης, μπορεί να επιδεινώσουν την νόσο.
Επίσης δεν έχουν ιδιαίτερο νόημα στους ανοσοκατεσταλμένους και σε κάποιες κατηγορίες ανθρώπων με ανεπαρκές ή εξασθενημένο ανοσοποιητικό, που αποτελούν μια από τις ομάδες υψηλού κινδύνου για Covid.
Να σημειωθεί ότι σε κάποια άτομα απ' αυτά την ομάδα, η ανοσοθεραπεία, κυρίως με Τ-λεμφοκύτταρα, ενδέχεται και αυτή να προκαλέσει Σύνδρομο Απελευθέρωσης Κυτοκινών, κάτι παρόμοιο δηλαδή με αυτό που κάνει και η Covid.
Εκτός από τον κίνδυνο του να χορηγηθούν πολύ νωρίς, υπάρχει όμως και ο κίνδυνος του να χορηγηθούν πολύ αργά: Όταν η καταιγίδα κυτοκινών έχει ήδη συμβεί, η ζημιά έχει ήδη εγκατασταθεί και τα μονοκλωνικά δεν είναι σε θέση να την αναστρέψουν, απλά ίσως να την περιορίσουν.
Το κρίσιμο λοιπόν ερώτημα όσον αφορά λοιπόν τα μονοκλωνικά αντισώματα/αναστολείς κυτοκινών, είναι το να γνωρίζουμε βιοχημικά, το ποιος έχει μεγάλη πιθανότητα να αναπτύξει σοβαρή Covid.
Και για να γίνει αυτό, χρειαζόμαστε επειγόντως αυτό που χρειαζόμασταν από την αρχή της πανδημίας: αξιόπιστους βιοχημικούς δείκτες που να προοιωνίζουν αρχόμενη καταιγίδα κυτοκινών. Ένα μηχανισμό συναγερμού, αν θέλετε.
Κάτι τέτοιο όμως, ήταν ενάντια στα συμφέροντα των φαρμακευτικών καθώς, αν γνωρίζαμε με ακρίβεια το ποιοι θα ανέπτυσσαν Covid, δεν θα μπορούσαν να προωθηθούν μαζικά και καθολικά φάρμακα και εμβόλια, αλλά θα περιορίζονταν μόνο για αυτούς για τους οποίους
θα ήταν χρήσιμα ή σωτήρια, ακριβώς όπως έπρεπε να είναι τα πράγματα εξ’ αρχής.
Μια έντιμη τέτοια προσπάθεια είχε και ελληνική σφραγίδα με την συμμετοχή και του κου Γιαμαρέλλου στις μελέτες Save, που στόχο είχαν να κριθεί η αποτελεσματικότητα της χορήγησης του μονοκλωνικού αντισώματος/αναστολέα Anakinra, μετά από αυξημένη τιμή εξέτασης suPAR. Τα αποτελέσματα ήταν όντως ενθαρρυντικά, με μείωση σοβαρής νόσου/θανάτου κατά 50% στους ασθενείς της δοκιμής. Μπορούμε όμως και καλύτερα καθώς οι περισσότεροι προγνωστικοί δείκτες που έχουμε, ανάμεσα τους και η πρωτεΐνη της κυτταρικής μεμβράνης suPAR, έχουν αυξημένες τιμές όταν συμβαίνει ήδη η φλεγμονή κι επομένως κάθε στρατηγική βασισμένη σε αυτούς μπορεί να περιορίσει την βλάβη αλλά όχι να την αποτρέψει.
H IFI27 λοιπόν είναι μια πρωτεϊνη που σηματοδοτεί την ιντερφερόνη και γενικότερα την καταιγίδα κυτοκινών κι επομένως, προηγείται αυτής. Πρόσφατη μελέτη έδειξε αυξημένες τιμές της στον πνεύμονα να έχουν πολύ καλή προγνωστική αξία για το ποιος θα αναπτύξει σοβαρή Covid, θετική προγνωστική αξία 83% και αρνητική 95% . Με άλλα λόγια, έπιανε τους 83 από τους 100 που θα εμφάνιζαν αργότερα σοβαρή Covid και 95 στους 100 από αυτούς που δεν ανέπτυξαν ποτέ σοβαρή νόσο.
Μια άλλη πρόσφατη μελέτη, έδειξε ότι ίσως είναι δυνατόν να προβλέψουμε το ποιος θα αναπτύξει σοβαρή Covid, ακόμη και πριν ένα άτομο έρθει σε επαφή με τον ιό.
Το Γονίδιο Λουλούδι (hFwe-Lose) είναι δείκτης υγείας των κυττάρων μας. Όταν αυτό υπερεκφράζεται, σημαίνει ότι πολλές ομάδες κυττάρων μας έχουν θέμα. Σταδιακά αυτά τα προβληματικά μας κύτταρα, θα στοχευθούν για απόπτωση και θα καταστραφούν από το ίδιο μας το σώμα. Η προσβολή από Covid, επιταχύνει ραγδαία αυτήν την διαδικασία, οδηγώντας τους πνεύμονες μας σε κατάρρευση. Το γονίδιο λουλούδι, υπερεκφράζεται σε όλες τις ομάδες υψηλού κινδύνου, σχετιζόμενο με την ηλικία, την παχυσαρκία , τον διαβήτη κλπ. Η μελέτη έδειξε προγνωστική αξία της αυξημένης έκφρασης του γονιδίου στους πνεύμονες ή ακόμη και στον ρινοφάρυγγα της τάξης του 90% .
Αν λοιπόν οι παραπάνω μοριακοί προγνωστικοί δείκτες είναι όντως τόσο αξιόπιστοι, και αυτό είναι ένα μεγάλο αν, ποιος ο λόγος να κάνει όλος ο πλανήτης πολλαπλές δόσεις εμβολίων, όταν μπορούμε να το δίνουμε αποκλειστικά και μόνο στο 5 με 10% των ανθρώπων που θα εκτεθούν σε σοβαρό κίνδυνο αν έρθουν σε επαφή με τον ιό; Ή μάλλον, όταν έρθουν σε επαφή.
0 Σχόλια